Achter deze gevel in de Kipdorpvest schuilt nu een filiaal van America Today, een keten van jeanswinkels, en zelfs al ben je niet toe aan een nieuwe jeansbroek, probeer er toch eens binnen te springen.

Hier bevond zich een theater dat tussen de jaren 40 en begin jaren 70 enorm populair was, maar met de komst van de televisie heeft men uiteindelijk de deuren moeten sluiten.

Het theater stond bekend als de AB, een afkorting van Ancienne Belgique en het werd beheerd door hetzelfde management als de AB in Brussel en in Gent. Wist je trouwens dat Bruno Coquatrix, de baas van de beroemde Parijse tempel Olympia, gedurende enkele jaren als assistent werkte voor de Brusselse AB?

AB was variététheater. Elke avond ging er een show door met orkest, ballet, clowns of komedianten à la Gaston en Leo of the Woodpeckers (gebroeders Cassiers), acrobaten traden op, of er was een nummer met honden, locale vedetten (Will Ferdy, Bobejaan Schoepen, …), maar de top of the bill dat waren gewoonlijk internationale vedetten uit Frankrijk (Gilbert Bécaud), Duitsland (Freddy Quinn), Engeland of de USA. Zelfs Louis Armstrong heeft hier op de planken gestaan. De toegang tot het spektakel werd bewust democratisch gehouden: men ging er, terecht, van uit dat de bezoekers genoeg zouden spenderen aan eten en drinken dat gedurende de hele avond werd opgediend.

Het gebouw dateert van 1902 en is gebouwd als kantoorruimte voor een dagblad met de naam “La Métropole”. Het is een mooi voorbeeld van neo-vlaamse renaissance, een van de vele stijlen die in de mode waren bij de overgang van de 19de naar de 20ste eeuw. De stijl probeert de gebouwen van de 16de eeuw na te bootsen, gebruik makend van moderne technieken. Het resultaat is veelal veel soberder dan bij andere stijlen die in dezelfde periode populair waren, zoals de eclectische stijlen en de neobarok.

De architect die het gebouw voor de krant tekende, is ook verantwoordelijk voor het gebouw op de hoek van de Leysstraat en de Teniersplaats dat praktisch aan de AB grenst. Een gebouw in volle eclectische stijl. Een mooier voorbeeld van het contrast tussen beide is moeilijk te vinden. Toen de kantoren werden omgebouwd naar een theater is dat gebeurd met veel respect voor de originele gevel. Gelukkig is er, toen het theater werd omgebouwd tot een winkle, ook respect getoond voor het interieur. Dus spring er zeker eens binnen als je passeert op deze plek, die bij vele (oudere) Antwerpenaars nog altijd heel wat nostaligische herinneringen oproept.